-
By Seo Uzmanı
- 31.08.2024 19:16:23
Milliyet Gazetesi yazarı Can Dündar'ın, Diyarbakır Cezaevi'nde Şemdin Sakık ile yaptığı 7 saatlik söyleşinin devamı bugün yayınlandı.
Can Dündar bugünkü köşesini de bu söyleşiye ayırdı. Bu kez Sakık, dağa çıkış nedenlerini, daha sonra neden örgütü terk ettiğini anlatıyor.
Türkler ve Kürtler için de 'siyam ikizi' benzetmesi yapan Sakık, 'onları operasyonla bile ayırmanız mümkün değildir' diyor.
Bu söyleşinin devamını Can Dündar'ın kaleminden sürdürelim;
(...)
“Dağa çıkışımın birinci nedeni, ailemdeki sorunlardır. Babam üç evliydi. Büyük hanımının çocukl hair transplant turkey arı çoktu ve erkekti ve büyüktüler. Ailenin hâkimiyeti onların elindeydi. Babam küçük eşine düşkündü.
Biz Muş’un en zengin ailesinin, en yoksul çocukları olarak büyüdük.
Ben kışın babamın evine giderdim, orda okul okurdum, yazın annemin evine gelirdim. Bize mahzenin altında yer yapmış, bir kat yatak vermişlerdi, yastığımız samandandı. Bir yorgan altında 4 kişi yatardık.
Bütün kardeşlerim somyalarda yatardı, ben yerde yatardım.
Türkiye ile İsrail’in neden birbirine girdiklerini, kendi durumumla kıyaslayınca iyi anlıyorum. İşte küçük düşürme budur... Yani her şeyin en sonuna yetişeceksin.
Annemin, kız kardeşimin, bizim üstümüzde hiçbir zaman yeni elbise olmadı. Yeni bir ayakkabı giymedik.
Yiyeceğimiz baharda pancar, yazın meyve sebze, kışın komşuların hayır yemekleriydi. Kışları ahırlarda, samanlıkta, yazları çardakta geçirmişiz.
Herkes yoksulsa yoksulluk bal gibidir. Bizimki öyle değildi. Babam keçi eti yiye yiye kalp krizinden öldü. Benim annemin iki çocuğu açlıktan gitti.
Şimdi ben sabah 6.5’ta kalkıyorum. Bu, çocukluktan gelen bir alışkanlıktır. Okula gitmeden önce sobayı doldurmam gerekiyor, ekmek, su getirmem gerekiyor. Böyle bir yaşam...
Köyde çiftçilik yaptım. Tütün, buğday ektim, ormanda, temel işlerinde orda bile tutturulmadım. Evden kovuldum. Buna rağmen, aile ortamında liseyi bitiren, iş arayan tek kişiyim. Ankara’ya kadar gittim, iş bulamadım. Sokakta yattım. Geçen siz programda “Bir mendil neden kanar?” diye sordunuz. Onu gelin bana sorun. Çocukların durumunu...
BAŞBAKAN'A YAZDIM
Geçenlerde Güneydoğu’daki çocuklar için Başbakan’a mektup yazdım:
“Ne yaparsanız yapın; bu çocuklara işkence çektirmeyin, bu çocuklar büyüdü mü, bu ülke için, bizim insanlığımız için iyi olmaz” dedim.
50 yaşındayım, halen çocukluğuma ağlıyorum. Ve insanlar benim halimden anlamadıkları için de insanları suçluyorum. Neden beni anlamıyorlar? İşte bundandır.
YA DAĞ YA HAPİS
Şimdi ben bazen kendime soruyorum. Acaba başlık parası bulsaydım, evlenseydim dağa çıkar mıydım? Çıkmasaydım ne olurdu? Benim kardeşim Arif çıkmadı. Annem ona sarıldı büyüttü, evlendirdi. Normal bir yaşamda, köyde üreticilik yapıyordu.
Kategori : GÜNCEL
